Ik heb mijn eerste radio gekocht met wat geld dat ik voor mijn communie had gekregen. Zo’n halve getho-blaster die ik ook op de vensterbank kon zetten van de badkamer als ik onder de douche stond.
Ik heb toen twee cassetes overgenomen van mijn zes jaar oudere buur. Ik had toen Ten van Pearl Jam en Superunkown van Soundgarden maar dat was het dan. Ik kreeg in die tijd tweehonder frank per maand zakgeld. Concreet betekende dat vier maanden sparen om 1 cd te kopen… De eerste cd die ik kocht was van de RHC Peppers.
Ik heb die eerste twee cassettes bijgevolg helemaal kapot gespeeld. Het is pas toen ik ging verder studeren dat ik terug begon te hunkeren naar die twee albums die de soundtrack vormen van mijn pubertijd. Niet veel later vond ik de digital cd-versie eindelijk in een bak van een tweedehands muziekwinkel.
Vandaag hoorde ik Ozark Henry op de radio. Blackhole Sun, mooi gedaan. Die Rendez-vous van stubru is leuk.
Gelukkig waren er vroeger ook al covers. Ja zelfs in de jaren ‘90! Bijvoorbeeld Mike Flower Pops die Wonderwall to another level brachten.
Of nog
Pekes en ertjes 