In de communicatie is ruis, iets wat de communicatie bemoeilijkt. Een stoorzender die er misschien voor zorgt dat de boodschap moeilijker bij de ontvanger aankomt. De laatste jaren is ruis ook het fenomeen dat sommigen kennen als discolichtjes in hun digitale beelden. Waarom heeft het zo’n slechte naam?
Een digitale sensor kan je een hogere lichtgevoeligheid geven, zogenaamde ISO. In tegenstelling tot het oude analoge filmpje wordt de sensor dan niet lichtgevoeliger natuurlijk. Het is nog altijd dezelfde sensor, maar de sensor zal het signaal versterken om zo een beeld te kunnen maken in lichtarme omstandigheden. Een neveneffect zijn die discolichtjes in beelden. Pietel heeft net zijn nieuwe D300 uit de verpakking gehaald – terwijl ik hier zit te klooien met mijn 300d… 🙂 Op zijn nieuwe fotografieblog geeft hij aan dat de ruis toch een van de belangrijkste redenen was om de overstap te maken. Ik vind dat een beetje jammer.
Bij het ontstaan van de fotografie zag je dat het al redelijk snel mogelijk was om haarscherpe beelden te maken, in het museum van Charleroi kan je dat mooi bekijken. Alleen de fotografie was nog niet volwassen. Mensen begonnen allerlei kunstgrepen uit te voeren om dat beeld op een schilderij te doen lijken. Vaseline op de lens, idylische landschappen (bweik) enz. Fotografie is geen schilderkunst. Dus iedereen die in de fotoclub bezig is met allerlei edele processen in de doka, you’re waisting your time imho.
Digitale fotografie is ook geen analoge fotografie. Er zijn wezenlijke verschilpunten tussen beiden. Alleen nog maar de mogelijkheid om beelden te bekijken tijdens het shooten zorgt ervoor dat iemand met andere beelden terugkomt. En die zaken moet je volgens mij ten volle gebruiken. Vroeger was men ook niet altijd vol lof over korrel. Dat een analoge korrel karakter toevoegt aan een beeld, en ruis alleen maar beelden verknoeit doet de digitale fotografie geen eer. Binnen dit en 10 jaar is ruis zo normaal als iets en zal je het zelfs kunnen toevoegen in PS.
Bij de Noorderlicht tentoonstelling in Leeuwarden, zag ik enkele jaren geleden een beeld dat gemaakt was in Irak tijdens een nachtelijke patrouille. Natuurlijk zat die vol ruis. En dan bedoel ik echt stampvol. Maar volgens mij was dat een waardevol beeldelement dat perfect spanning toevoegde die bij zo’n patrouille aanwezig is. Digitale fotografie moet geen analoge fotografie zijn. My 2 cents.
Pekes en ertjes 